Het gebeurt vaak en is meestal goed bedoeld: Mensen die opmerken dat ik niet autistisch overkom of zelfs mijn diagnose in twijfel trekken. Maar als iemand mij vertelt dat ze "niet eens merken dat ik autistisch ben" of in twijfel trekt of ik überhaupt autistisch ben, voelt dat allesbehalve als een compliment. Hoewel ik begrijp dat dit vaak vanuit goede bedoelingen komt, raakt het me diep, omdat het in feite ontkent wie ik werkelijk ben. Autisme is een fundamenteel onderdeel van mijn identiteit; het is geen tijdelijke fase of een label dat ik zomaar opgeplakt heb gekregen.
Het maskeren van mijn ware zelf
Wanneer iemand zegt dat ik "niet zo autistisch overkom", betekent dat eigenlijk dat ik blijkbaar goed ben in het maskeren van mijn ware zelf. Dit maskeren kost echter ontzettend veel energie en komt met een hoge prijs. Het is geen prestatie om minder autistisch te lijken; het is een aanpassing die ik maak om te voldoen aan wat de maatschappij van mij verwacht. Maar elke keer dat ik mijzelf zo aanpas, raakt een stukje van wie ik werkelijk ben verloren. Zodra ik weer alleen ben of thuis in mijn veilige omgeving, moet ik de energie die ik tijdens het "maskeren" heb uitgegeven, zien te herstellen. Dit kan leiden tot uitputting en het gevoel dat ik nooit helemaal mezelf kan zijn in gezelschap.
"Iedereen heeft wel autistische trekjes" minimaliseert mijn ervaring
Het idee dat "iedereen wel wat autistische trekjes heeft" is een veelvoorkomende opmerking die mijn ervaringen minimaliseert. Autisme is geen verzameling van eigenaardigheden die iedereen in meer of mindere mate heeft; het is een diepgaande neurologische conditie die elke gedachte, ervaring, en interactie kleurt. Door te zeggen dat iedereen wel wat autistische trekjes heeft, worden mijn uitdagingen en het harde werk dat ik elke dag moet doen om me aan te passen, gebagatelliseerd. Het suggereert dat mijn autisme niet echt is, of dat het slechts een overdrijving is van gedrag dat "normaal" is.
Erkenning en respect voor autisme
Wat ik nodig heb, is niet dat mensen mijn autisme afzwakken of ontkennen, maar dat ze het erkennen en respecteren. Ik hoop dat mensen (leren) begrijpen dat autisme mijn unieke kijk op de wereld vormt en dat ik niet minder waard ben omdat ik anders functioneer. Het erkennen van mijn autisme is een erkenning van mijn ware zelf en van de uitdagingen die ik dagelijks tegenkom.
Begrip en acceptatie zijn de sleutel
Dus, als je merkt dat iemand met autisme anders lijkt te zijn dan wat je had verwacht, onthoud dan dat dit geen reden is om hun diagnose in twijfel te trekken. Integendeel, het is een uitnodiging om verder te kijken dan je aannames en te begrijpen dat autisme in vele vormen komt. Wat we nodig hebben, is begrip en acceptatie van wie we echt zijn, zonder dat we ons constant hoeven aan te passen om aan de norm te voldoen. Mijn autisme is geen belemmering, maar een fundamenteel deel van wie ik ben.
Meer weten over hoe je iemand in je omgeving kunt ondersteunen? Lees hier 5 tips hoe je dat kunt doen.