Het leven met autisme brengt unieke uitdagingen en ervaringen met zich mee, vanaf de kindertijd tot in de volwassenheid. In deze blog deel ik mijn persoonlijke reis met autisme, de beperkingen en problemen waarmee ik worstelde, en hoe ik mijn sterke punten ontdekte. Mijn verhaal is er een van strijd, maar ook van veerkracht en groei, en ik hoop anderen te inspireren die zich in dezelfde situatie bevinden.
Leven met autisme:
Van struggles tot kracht
Als ik terugkijk op mijn leven, is het duidelijk dat autisme altijd een onzichtbare metgezel is geweest. Van kinds af aan voelde ik me anders, alsof ik in een wereld leefde met regels en sociale codes die voor mij onbegrijpelijk waren. Terwijl andere kinderen zonder moeite leken te communiceren en verbindingen maakten, was ik vaak in mezelf gekeerd en verloor ik me in mijn eigen gedachten. Voor de buitenwereld viel dit niet op en leek ik altijd die leuke sociale jongen. Ik ging naar school, zat op voetbal en had veel vrienden. Echter omdat het aan de buitenkant niet zichtbaar was, belandde ik met regelmaat in situaties waarbij ik me oncomfortabel voelde. En eigenlijk gebeurt me dat nog steeds regelmatig.
De eerste jaren
Op de basisschool viel het totaal niet op dat ik moeite had met sociale interacties. Ik begreep lang niet altijd de subtiele nuances van gesprekken en voelde me vaak buitengesloten. Maar niemand merkte hier iets van. Groepsactiviteiten waren een nachtmerrie; het lawaai, de chaotische omgeving en de constante druk om sociaal te zijn, zorgden ervoor dat ik me vaak overweldigd voelde. Mijn ouders en leraren merkten hooguit op dat ik vaak dromerig naar buiten keek en altijd traag was met het inleveren van werkjes.
De middelbare school
De middelbare school bracht nieuwe uitdagingen. Leeftijdsgenoten begonnen te daten en bouwden een sociaal leven op, ik deed 'gewoon mee' maar van binnen worstelde ik steeds meer met het begrijpen van de basis van vriendschappen. Ik voelde me een buitenstaander, vaak niet in staat om de gesprekken te volgen of de grapjes te begrijpen. Het voelde alsof ik een andere taal sprak, een taal die niemand anders leek te begrijpen. Tot op de dag van vandaag heb ik niet veel vrienden of mensen die ik op regelmatige basis spreek.
Op school deed ik het goed, maar ook daar voelde ik de druk. Mijn behoefte aan routine en voorspelbaarheid botste vaak met de spontane en flexibele aard van de schoolomgeving. Mijn sensorische overgevoeligheden maakten het moeilijk om me te concentreren in drukke klaslokalen en tijdens examens. Achteraf gezien was ik een onderpresteerder, maar mijn ouders en docenten waren er van overtuigd dat ik 'geen hoogvlieger' was.
Het gevoel dat ik 'dom' ben, heeft lang een rol gespeeld in mijn leven en heeft ervoor gezorgd dat ik zelfs in mijn volwassen leven een verlammende vorm van faalangst ervaar.
Volwassen
Als volwassene waren de uitdagingen anders, maar niet minder intens. Het vinden van een baan die bij me past, leek bijna onmogelijk, sollicitatiegesprekken vond ik zenuwslopend en het navigeren door de complexe dynamiek van de werkvloer was uitputtend. Zelfs eenvoudige taken, zoals boodschappen doen in een drukke supermarkt, konden overweldigend zijn vanwege de sensorische prikkels.
Relaties vormden een ander obstakel. Mijn behoefte aan structuur en voorspelbaarheid botste vaak met de spontaniteit die anderen verwachtten. Zo ook met de spontaniteit en chaos van de vrouw met wie ik mijn leven wilde delen. Communicatieproblemen zorgden voor misverstanden, heftige ruzies en gevoelens van isolatie. Het vinden van een partner die mijn unieke behoeften en uitdagingen begreep, leek een onmogelijke taak. Overigens heb ik de vrouw van mijn dromen wel aan de haak kunnen slaan en hebben we samen 4 prachtige kinderen gekregen. Hoe autisme een rol speelt in het vaderschap, daar ga ik nog meer over delen.
Ik ben pas op latere leeftijd gediagnosticeerd, toen ik langdurig thuis kwam te zitten tijdens de eerste keer dat ik in een depressie belandde. Na deze eerste keer, belandde ik na 5 jaar weer in een depressie. Ik zag niet meer hoe ik het leven kon leven dat ik wilde, door alle belemmerende factoren van autisme. Wederom volgde een intensief traject van therapie en coaching.
Positieve wending
Fast foward: Ondanks alle uitdagingen, ontdekte ik ook mijn sterke punten. Mijn oog voor detail en mijn vermogen om me te concentreren op taken maken me een waardevolle werknemer in mijn vakgebied.
Ik begon ook te begrijpen dat mijn manier van denken, hoewel anders, ook waardevol was. Mijn vermogen om patronen te zien waar anderen dat niet konden, mijn creativiteit en mijn doorzettingsvermogen waren allemaal eigenschappen die me onderscheiden van de rest.
Door therapie en coaching leerde ik mijn sociale vaardigheden te verbeteren en kon ik beter omgaan met mijn sensorische overgevoeligheden. Ik leerde mezelf beter kennen en daardoor kon ik ook mensen aantrekken die me steunen en begrijpen. Deze mensen accepteren me zoals ik ben, dit komt vooral omdat ik zelf heb leren accepteren wie ik ben.
Jarenlange therapie, coaching en de ervaring van hele diepe dalen, gaven me de kracht om mijn unieke stem te vinden en mijn verhaal te delen.
Conclusie
Leven met autisme is niet altijd makkelijk, maar het heeft me gevormd tot de persoon die ik vandaag ben. Ik heb geleerd dat mijn uitdagingen me niet definiëren, maar dat ze me juist sterker maken. Door mijn ervaringen heb ik empathie en begrip ontwikkeld voor anderen die zich ook anders voelen.
Elke dag leer ik meer over mezelf en hoe ik mijn unieke sterke punten kan benutten. Autisme heeft me misschien beperkingen gegeven, maar het heeft me ook veerkracht en doorzettingsvermogen geleerd. En met die eigenschappen kijk ik vol vertrouwen naar de toekomst, klaar om mijn eigen pad te bewandelen en mijn volledige potentieel te realiseren.
Hilbert Haan
co-founder Kracht van Uniek
